Ja, ik wil een voorstelling maken geïnspireerd op de figuur van Jeanne d'Arc. Zij was een grensverleggend persoon en dit gegeven combineert in mijn ogen niet goed met het statige van een tribune in een theaterzaal. Op locatie kun je de 'automatische blik' van de toeschouwer ontregelen. Een locatie kan daarnaast veel extra's geven. De proefvoorstellingen vorig jaar in Amsterdam waren in een voormalige scheepswerf, een afbramerij op precies te zijn, en mijn kostuum ruikt nog altijd naar het metaal van daar. Een toeschouwer neemt dat soort bijzonderheden ergens in zijn bewustzijn mee. Ik ben daarom heel blij met de locatie van de Suikerfabriek in Groningen, wat een heel karakteristieke ruimte is. En het is zo breed dat elke bezoeker op de eerste rij kan zitten.
Ga je jezelf verstaanbaar kunnen maken in het gedruis van de schommelpaarden?
Tja, echte strijd maakt nu eenmaal geluid. Toch zal de verstaanbaarheid daar niet onder lijden. Het is wel belangrijk om aan het begin een goede focus bij de toeschouwer te bewerkstelligen. Daarom maak ik bij aanvang eerst persoonlijk contact voordat we ten strijde trekken. Voor iemand van mijn postuur heb ik trouwens een stemgeluid dat je misschien niet zou verwachten.
 |
| foto: Marianne Karssing |
Hoe is Jeanne d'Arc, de Maagd van Orleans, in je leven gekomen?
Een vriendin van me zei tegen me: als jij iets zou moeten spelen, is het Jeanne d'Arc. Dat maakte me nieuwsgierig en ik ben over haar gaan lezen, onder andere een boek van de Nederlandse auteur Guus Pikkemaat. De meesten zien haar als een gestoord, gek wijf. Voor mij zit het op de grens. Als je naar een ideaal streeft, kan het niet alleen uit gekte voortkomen. Ik denk dat het in haar karakter zat en dat de dingen die ze meemaakte haar wilskracht activeerde. Neem bijvoorbeeld het moment dat ze veroordeeld werd. Ze kon toen een schuldbekentenis tekenen, waardoor ze niet op de brandstapel maar in de gevangenis terecht zou komen. Dat deed ze omdat ze de pijn van het verbranden vreesde. Ook dacht ze in de gevangenis wel een vorm van leven te kunnen leiden. Na een paar dagen ontdekte ze echter dat de gevangenis voor haar de hel was en trok ze haar bekentenis is. Terwijl ze wist dat dit haar alsnog op de brandstapel zou brengen.
Is ze voor jou een politieke of een persoonlijke bron van inspiratie?
Jeanne d'Arc is in feite een steeds terugkerende figuur. Ook nu zijn er mensen die rechtstaan onder moeilijke omstandigheden. Zij wilde vrede in het land dat geteisterd werd door de 100-jarige oorlog. De Franse koning gebruikte haar als boegbeeld in zijn strijd tegen de Engelsen maar liet haar vallen toen ze in zijn ogen te populair werd. Hij was niet gebaat bij te veel eenheid onder het volk. Ik moest er pas nog aan denken toen ik hoorde dat de kwalificatie van het Belgische voetbalelftal voor de WK in 2014 ongunstig is voor de partij van Bart De Wever, de N-VA. Voetbal zorgt voor een verbroedering die de taalgrens overschrijdt en dat is een bedreiging voor politici die stemmen winnen met polarisatie. De Rode Duivels als Jeanne d'Arc, wie had dat kunnen denken. Maar hoe interessant ze ook is als politieke figuur, het gaat mij vooral om het persoonlijke verhaal van iemand die vecht tegen de verstramming. Iemand die zich bevrijdt van de benauwende codes die haar milieu haar oplegt. Dat vind ik heel inspirerend. Want het persoonlijke is het begin van alles.
